माया (लघु कथा)

शहरकै एउटा धनाढ्य ब्यापारीले एउटी सुन्दरी केटी संग विवाह गर्‍यो उनिहरु बाट एउटा छोराको पनि जन्म भयो तर बिस्तारै त्यो ब्यापारीलाई आफ्नी श्रीमती मन पर्न छाड्यो।उस्को मन डुल्न थाल्यो।आखिरकार अर्कै नव यौवना युवती माथी त्यो धनाढ्य ब्यापारीको मन बस्न पुग्यो।बिस्तारै उनीहरु आफ्नो गोप्य प्रेमलाई विवाहको स्वरुप दिने निर्णयमा पुगे।जस अनुरुप त्यो धनाढ्य ब्यापारीले एउटा विशाल बङ्गला,दुइ करोड्को कार र एक करोड ब्यङक ब्यालेन्स दिने र नाबालक छोरा पनि आफ्नी आमाकै साथमा रहने सहमतीमा जेठी श्रीमती संग पारपाचुके गर्‍यो र बाँकि बचेको सारा सम्पती तीनै नवयौवना प्रेमीकाको नाममा नामसारी गरेर टाढाको अर्कै शहरमा त्यो ब्यापारी आफ्नी प्राण प्यारी प्रेमिकाको साथमा विलासिता र प्रेममय जीवन ब्यतित गर्न थाल्यो।

दिन,महिना र वर्ष हुँदै समय बित्दै जाँदा दुर्भाग्यबश त्यो धनाढ्य ब्यापारीलाई भयानक रोग आइलाग्यो।देशको धेरै अस्पतालमा उपचा
र गर्दा पनि रोग ठिक नहुने देखिए पछि ब्यापारीले आफ्नी कान्छी श्रीमती संग विदेशमा गएर उपचार गर्ने सल्लाह गर्‍यो ।श्रीमानको यस्तो मनसाय सुन्ना साथ आफ्नो नाममा भएको सारा सम्पती बिक्री गरेर बिरामी श्रीमानलाई सडकमा बेवारिसे अवस्थामा फालेर कान्छी श्रीमती बेपत्ता भइन ।यो कुरोले समाचार र सामाजिक सञ्जालमा सनसनी मच्चायो।यो सनसनी खबर सुनेर आफूलाई पारपाचुके दिने पतीको सेवामा समर्पित बनेर आइपुगिन धनाढ्य ब्यापारीकी जेठी श्रीमती। पूर्व पतीको यो हालत देखेर पारपाचुके बापत तीनै पती बाट प्राप्त सारा सम्पती बिक्री गरेर उनले आफ्नो पूर्वपतिलाई विदेश उपचारमा लगिन्।तर दुर्भाग्यको कुरो उनले आफ्नो पूर्वपतिको प्राण बचाउन भने सकिनन्।उनले आफ्नो पूर्वपतिको पार्थिव शरिरलाई विदेशी माटोमा नै दाहसंस्कार गरिन्।दयनियकुरो शहरकै चर्चित ब्यापारीको मलामी बिचरी तीनै एक महिला थिइन जस्लाई त्यहि निर्जिव शरिरले कुनै समयमा लत्याएको थियो।

विदेशी माटोमा आफ्नो पूर्वपतीलाई बिलय गराए पश्चात मन भरी नमीठो अतितहरु पोको पार्दै आज उनको स्वदेश फर्कने दिन् थियो।उनी ठूलो जेट हवाइजहाजको पछाडिको सिटमा झोक्राइरहेकी थिइन्।अचानक उनलाई अस्पतालको बेडमा छट्पटाइरहेको पारपाचुके श्रीमानले दिएको एउटा कागजको टुक्राको याद आयो। हत्तपत्त आफ्नो ह्याण्ड ब्याग बाट त्यो टुक्रा कागज निकालेर हेरिन जहाँ लेखिएको थियो-"धनले बनेको मानिसले चोट दिन्छ र मलम पट्टि पनि गर्छ तर मनले बनेको मानिसले कहिले कसैलाई चोट नै नलगाउँदो रहेछ।जीवनको हरेक पलको हाँसोमा साथ दिने सयौं थिए तर जीवनको यो अन्तिम पलको आँसुमा साथदिने मात्रै तिमी भै दियौ।तिम्रो आँसुमा निश्चल प्रेम छल्किएको पाए जस्लाई धेरै ढिलो चिन्न सकें,मलाई माफ गरिदिनु ल! "यो सानो कागजको टुक्राले उनलाई फेरि आँसुको सागरमा डुबायो।उनी घोप्टो परेर सुँकसुँकाइरहेकी थिइन तब उनी झसंग भइन जब उनकै समीपमा खडा भएर सुमधुर स्वरमा विमान परिचारीका विनय गरिरहेकी थिइन -" एस्क्यूज मी म्याडम! "

(समाप्त)